لشکرهای اسلام به بیعت آن حضرت درآمدند و کار خلافت و امامت تمام شد. [1]

[ صفحه 152]

صاحب ایات المناقب من المثانی

آن حضرت صاحب آیت های منقبت ها است از قرآن که اسم آن مثانی است.

زیرا که در آنجا جمع میان وعده و وعید شده.و این اشارت است به آیات که در مناقب آن حضرت و اهل بیت فرود آمده و آن بسیار است از جمله آیات «انما یرید الله» [2] الایه.و آیه «قل لا أسئلکم علیه أجرا الا الموده فی القربی». [3] و «غیر آنها» [4]

کاشف أسرار الحقائق و المعانی

آن حضرت کشف کننده ی اسرار حقیقت ها است.

و این اشارت است به علم و معرفت آن حضرت و اشارت [به] حقایق که آن حضرت کشف فرموده.زیرا که هر یک از ائمه ی دوازده گانه محل اسرار علوم الهی و مستقر اسرار و حکمت نامتناهی بوده اند و جمیع حقایق علوم از اشارت ایشان کشف شده.

حارز قصبات السبق فی المرابع و المعانی

آن حضرت رباینده ی قصب های سبق است در منزلها و مقامها.

و عرب را عادت است که چون اسب دوانند در منتهای دوانیدن است نی ها را بر زمین فروبرند که هر کس پیش تر برسد، آن را برباید و آن را قصب السبق گویند و چون کسی در فضایل و کمالات بر همه کس سابق باشد، گویند؛ او قصب السبق از همه کس ربوده.و این اشارت است به سبق آن حضرت در کمالات، چون اول اولاد «امیرالمؤمنین» [5] علی علیه السلام است.

الفائق بمنقبه: نعم الراکب علی السائر و الباری [6]

آن حضرت فایق است به منقبت فرموده: خوشا سواری که